Haldun bey o kadar kitabı boşuna yazmışsın şu yazıdan sonra seni bıraktım Necdet sevinç in İstiklal harbiden etnik ihanet kitabını eminim okumussundur orda hersey açık ve senin yazdıkların tam tersi hiçbirine katılmıyorum.

Yanıt: 
Ezbercilik bir yazgıdır. Kendi öz düşüncesi olmak da bir üstünlüktür. Rahmetli Necdey Ağabey'le bu konuları çok tartışırdık. Çok konuda anlaşamazdık. Necdet Ağabey'in yazmadığı o kadar değişik düşünceleri vardı ki hiçbiri benim kafama uymazdı. Ama ne ben onu sevmekten ve saymaktan ne de o beni sevmekten ve saymaktan vazgeçerdi. Şimdi siz nadan kafa ile "Haldun Bey o kadar kitabı boşuna yazmışsın" derken ne kadar dar kafalı biri olduğunu zaten açık ediyorsun. Ya Hu seninle her konuda aynı düşüncede olmak zorunda mıyım? Ya da sen benimle her konuda aynı düşüncede olmak zorunda mısın? Ben senin gibi düşünrüsem mi senin için iyi olacağım? Ya da sen benim gibi düşünürsen mi benim için iyi olacaksın? Rahmetli Necdet Ağabey, o kitabında bir sürü yanlış yapmıştır. Ama ben onları elbette yazmam. Saygımdan... Siz de o yanlışlara bağlanıp Rahmetli Necdet Ağabey'i takdir edersiniz. O da sizin saygınız ve yeğlemenizdir. Azıcık açık düşünceli ve açık fikirli olun. Tartışmayı, değişik düşüncelere saygı duymayı öğrenin. Şunu da unutmayın, sizin beni bırakmanız hiçbir şey ifade etmez. Yalnızca sizi bağlar. Ha, ben sizin için bu sözü etmem. Çünkü yanlıştır. Adınızı, soyadınızı bile yazmıyorsunuz. Ama benim bütün sözlerim, adım soyadım ortada. Düşüncelerimi de korkusuzca üleşirim. Katılanlar-katılmayanlar saygı duyduğum kişilerdir. Zaten her kişi aynı düşüncede olsaydı, acun çekilmez olurdu biz de koyun olurdur. Hep sürüldüğümüz yöne giderdik. Bir örnek vereyim: Ben Marx, Engels, Darwin, Lenin, Mao okumaya 12 yaşımda başladım. Kızdım, saydırdım, yazdım, konuştum. Ama zaman geçince şöyle bir noktaya ulaştım. Ya Hu, bugün işçi hakları, diye bir bağlam varsa, bu, bu sevmediğim adamların sayesinde. Bugün sendika, diye bir kavram varsa. Yine bu sevmediğim adamlar sayesinde. Yani bu adamların bütün fikirlerini beğenmem gerekmiyor. Bakın, ben Atsız'ı çok severim. Ona Gök Bilge derim. Ama her dediğini doğru kabul etmem. O da  bir kişidir. O da yanlışlar yapar. Örnek mi: Atsız Sultan Abdülhamit'i yüceltir. Ona Gök Sultan der. Hayır, ben bunu kabul etmem. Sultan Abdülhamit'in yanlışlarını yazarım. Doğrularını da yazarım. Ama hiçbir zaman, Atsız için, vay sen nasıl bu adama Gök Sultan dersin. Ben de bir daha senin kitaplarını okumam. Hepsi boşmuş, demem. Çünkü ayıptır! Kişi böylesi sözler etmeye utanır. Ha, düşüncem hoşuna gitmez. Eyvallahç Ahmet Hocam, bu düşüncenize katılmıyorum. Bence şöyle şöyle, dersin ki gerçek kişilik ve aydınlık budur. Ben de sana "Ama şu da şöyle" der, karşılık veririm. Ama hiçbir zaman .... Bey (Adını bilmiyorum) sen boşsun. kafan da boş. Nadansın. Ahmaksın. Hiçbir bok bilmiyorsun, demem. İşin doğrusu budur. Bak bu yazıda örnekler verdim. Şimdi sen, öyle bir hata yapıryorsun ki Atatürk'e de haksızlık ediyorsun. Atatürk Sultan Vahdettin'in yaveriydi. Hani bugün de yaverler alrın rengi sırma kordon takarlar ya! İşte o kordonları övünçle takardı Atatürk de. Eğer Sultan Vahdettin'e hain dersen, Atatürk de haine yaverlik emtiş olur. Çok ayıp olur. 
Bu sizdeki kafanın nedeni nedir biliyor musunuz?
Bizim bozkır budunu olmamız.
Denizi gördük sonunda ama onun etkin enginliğine bir türlü bağlanamadık. Büyük düşünmeyi, büyük kabulleri beceremedik, hâlâ beceremiyoruz. 
Önce bir kendini tart be kandaşım. Şöyşe bir sars. Acaba Ahmet Hoca ile bu konuyu bir konuşsam, dayanaklarına bir baksam, de. Sonra istediğin gibi düşün, ama azıcık saygılı ol. 
Bak kandaşım, ben doğrucu bir adamım. Kendim bile yanlış yapsam ki çok kez "Ya Hu bu konud ayanlışmışım. Adamdan özür diledim" derim. Zaten Türklük budur. Saygı ve sevgi. Kaç tane Ahmet Hoca var ki. Ya da senin gibi kaç kişi var ki hemn kırmaya bükmeye doğruluyorsun. Çok ayıp. 
Bu arada Rahmetli Necdet Ağabeyi'mi andım sayende. var olasın. O ki bana "Sen Çiçi Han'ı gündeme taşıyan bir kahramansın" deyip alnımdan öpmüştü. Tanrı cennetinde ağırlasın. Büyük adamdı. Ama onunla çok tartışırdık. Evet, bütün uscul, aydın kişiler gibi tartışırdık ve ben o günleri çok özledim.

http://ahmethaldunterzioglu.com/2014/02/10/necdet-sevnc.html